Rehabilitacja implantoprotetyczna to działanie lekarzy stomatologów różnych specjalizacji, mające na celu przywrócenie utraconej funkcjonalności układu stomatognatycznego — żucia, mówienia, oddychania, spożywania pokarmów. Takie wieloetapowe leczenie wdraża się u pacjentów z brakami w uzębieniu, zwykle rozległymi. Realizowane zgodnie z aktualną wiedzą i nowoczesnymi technologiami pozwala odzyskać pełną sprawność i komfort.
Na czym polega rehabilitacja implantoprotetyczna?
Braki w uzębieniu, w szczególności rozległe, zaburzają harmonię i prawidłowe funkcjonowanie układu stomatognatycznego. Dla pacjenta oznacza to stale postępujące zmiany w tkankach kości, pozostałych zębów, mięśni i stawów. Zgodnie z aktualną wiedzą pacjent po ekstrakcji zęba lub kilku zębów powinien najwcześniej jak to możliwe wdrożyć leczenie implantoprotetyczne, by zapobiec zanikom kostnym i deformacjom w szczęce lub żuchwie. Jeśli przez wiele lat nie było to możliwe – obserwuje się zmiany zanikowe w obrębie tkanek jamy ustnej. Wówczas rehabilitacja oparte na implantach wymagać może dodatkowych zabiegów regeneracji kości i tkanek miękkich.
Cała procedura jest podzielona na etapy. Pierwszym jest oczywiście diagnostyka i ustalenie planu leczenia. Następnie konieczne jest wyleczenie ewentualnych schorzeń zębów i przyzębia. W kolejnym kroku przeprowadza się leczenie chirurgiczne, wprowadzenie implantu wraz z regeneracją – jeśli jest taka potrzeba. Gdy zostanie on ,,wgojony” w kość pacjenta, opiera się na nim odpowiedni rodzaj uzupełnienia protetycznego.
Jakie problemy rozwiązuje rehabilitacja implantoprotetyczna?
Leczenie protetyczne w oparciu o implanty poprawia funkcjonalność układu stomatognatycznego, rozwiązując szereg problemów:
- zmiany zanikowe kości — pamiętajmy, że nadają twarzy starczego wyglądu,
- problemy z mimiką, rzutujące na jakość relacji międzyludzkich,
- trudności z przegryzaniem i żuciem,
- niewyraźna mowa,
- dolegliwości od strony stawu skroniowo-żuchwowego — ból, przeskakiwanie, trzaski,
- ścieranie zębów,
- zmiany próchnicowe występujące po ekstrakcjach,
- przesuwanie i obracanie zębów.
Leczenie takie jest niezbędne szczególnie przy rozległych brakach w uzębieniu, które nieuchronnie prowadzić mogą do wszystkich powyższych dolegliwości.
Etapy rehabilitacji implantoprotetycznej
Pierwszym etapem jest wnikliwa diagnostyka. Składają się na nią między innymi badania radiologiczne i badanie kliniczne Pacjenta. Następnie lekarz stomatolog przygotowuje plan leczenia. Zwykle angażuje on też stomatologów innych specjalizacji. Wskazane jest prowadzenie rehabilitacji implantoprotetycznej w jednej klinice, co ułatwia konsultację i współprace między różnymi specjalistami.
- Leczenie zachowawcze
Zanim zastosuje się u danego pacjenta implant i protezę, konieczne jest wyleczenie ubytków próchnicowych. Problem próchnicy jest powszechny (statystyki różnych źródeł wykazują jej obecność u nawet 99% dorosłych Polaków). Powszechnie rozwija się u osób z brakami zębowymi i wielokrotnie jest główną przyczyna ich powstawania. Leczenie zachowawcze często łączy się z zabiegami higienizacyjnymi oraz leczeniem kanałowym.
- Leczenie chirurgiczne
Ten krok jest potrzebny u pacjentów, u których doszło do rozległych zaników lub deformacji. Konieczne może być zastosowanie materiałów kościotwórczych lub kościozastępczych. Regeneracja kości wielokrotnie jest niezbędna do przeprowadzenia skutecznego i przewidywalnego leczenia implantologicznego.
- Leczenie implantologiczne
Leczenie implantologiczne zaczyna się od wywiadu, badania klinicznego oraz pełnej diagnostyki radiologicznej (Tomografia komputerowa, zdjęcia RTG) jak i badań dodatkowych. Implanty składają się z kilku części: trzonu implantu („śruby” wprowadzanej w kość), oraz odpowiedniej do przypadku klinicznego odbudowy protetycznej (korony, mostu, protezy).
Implanty zębowe wykonuje się z biokompatybilnych metali: tytanu lub cyrkonu. Materiały te z czasem mechanicznie i funkcjonalnie łączą się z otaczającą je kością. W kości żuchwy lub szczęki funkcjonują jak własny korzeń zęba. Jest to rozwiązanie długotrwałe, wymagające okresowych kontroli i standardowej higieny jamy ustnej. Po wszczepieniu implantu musi minąć kilka miesięcy, w ciągu których następuje zespolenie powierzchni tytanu z kością. Następnie kształtuje się tkanki miękkie nad implantem tak, by można było na nim umieścić protezę: koronę lub most.
- Leczenie protetyczne
To ostatni etap rehabilitacji implantoprotetycznej. Gdy implant połączył się z kością a tkanki miękkie zostały odpowiednio przygotowane do montażu uzupełnienia protetycznego- mocuje się koronę, most lub protezę— w przypadku większych braków zębowych. Cała procedura pozwala odzyskać funkcjonalność układu stomatognatycznego. Pacjent odzyskuje zdolność wyraźnej mowy, pełną sprawność gryzienia i żucia oraz właściwą mimikę.
- W razie konieczności — leczenie stawu
Staw skroniowo-żuchwowy, podobnie jak każdy inny, np. biodra — może ulegać zmianom zwyrodnieniowym. Przy brakach zębowych proces ten zachodzi bardzo często. Regeneracja stawu może obejmować fizjoterapię, iniekcje lub inne procedury. W ten sposób leczy się dolegliwości takie jak przeskakiwanie, trzaski, ból, często o charakterze promieniującym. Leczenie schorzeń stawu skroniowo-żuchwowego jest niezbędnym elementem każdej rehabilitacji protetycznej.
Wskazania do rehabilitacji implantoprotetycznej
Rehabilitacja implantoprotetyczna ma na celu przywrócenie funkcjonalności układu stomatognatycznego i zapobieganie dalszym powikłaniom. Wskazania to:
- braki w uzębieniu, zwłaszcza rozległe,
- bezzębie,
- towarzyszące brakom zębowym trzaski, przeskakiwania w stawie skroniowo-żuchwowym,
- postępująca atrofia kości.
- nieakceptacja ruchomych uzupełnieni protetycznych
Przeciwwskazania do rehabilitacji implantoprotetycznej
Rehabilitacji implantoprotetycznej nie prowadzi się u pacjentów z fatalnymi nawykami higienicznymi — najpierw niezbędne jest nauczenie ich odpowiedniej higieny i systematyczności. Także agresywne choroby przyzębia, wyniszczające schorzenia ogólne i brak współpracy z lekarzem nie rokują dobrze leczeniu implantoprotetycznemu. Przeciwwskazania to:
- ciąża,
- padaczka,
- AIDS,
- zaburzenia krzepliwości krwi,
- niewyrównana cukrzyca,
- czynna choroba nowotworowa,
- osteoporoza,
- narkomania, alkoholizm, anoreksja, ciężkie choroby psychiczne.
Część z wyżej wymienionych przeciwwskazań ma charakter względny, odpowiednie przygotowanie pacjentów umożliwia ich wykluczenie i zastosowanie implantów. U kobiet w ciąży zaleca się zaczekanie do rozwiązania. Karmienie piersią zwykle nie jest przeciwwskazaniem.
W jaki sposób przygotowuje się plan rehabilitacji implantoprotetycznej?
Pierwszym krokiem jest zawsze diagnostyka. Można skierować się najpierw do lekarza implantologa, który skonsultuje pacjenta z lekarzami innych specjalizacji.
Czy rehabilitacja implantoprotetyczna jest bolesna?
Zespół stomatologiczny zawsze dokłada najwyższych starań, by maksymalnie ograniczyć ewentualne dolegliwości bólowe. W N-100 wszystkie wspomniane procedury prowadzimy w znieczuleniu miejscowym. Opcjonalne jest skorzystanie z sedacji, czyli znieczulenia gazem rozweselającym. Dyskomfort pozabiegowy może pojawić się po opuszczeniu kliniki, jednak pacjent zawsze otrzymuje receptę na leki przeciwbólowe i wskazówki co do odpowiedniego postępowania.
Jak stan zdrowia wpływa na proces rehabilitacji?
Leczenie implantologiczne wymaga dobrego stanu zdrowia, dlatego najlepiej przeprowadzać je w ,,optimum formy” Pacjenta. Przeziębienie, opryszczka, osłabienie – może być przyczyną komplikacji w procesie gojenia. Choroby wyniszczające — takie jak AIDS, alkoholizm, narkomania — są przeciwwskazaniem — leczenie może nadmiernie obciążyć organizm.
Podsumowanie
Rehabilitacja implantoprotetyczna wymaga pracy całego zespołu stomatologów- specjalistów z wielu dziedzin stomatologii, pozostających w kontakcie między sobą. Wspólnie opracowany plan leczenia realizowany etapami pozwala uzyskać najlepsze rezultaty. Zachęcamy do rejestracji na konsultacje w N-100. Rozwiązujemy złożone problemy w sposób kompleksowy, działając wspólnie i dzieląc się aktualną wiedzą oraz najnowszymi technologiami.
